جولی ان اسمیت (انگلیسی: Julie Anne Smith؛ زادهٔ ۳ دسامبر ۱۹۶۰) معروف به جولین مور (Julianne Moore)،[۱] بازیگر و مؤلف آمریکایی است. او از اوایل دههٔ ۱۹۹۰ در سینما پرکار بوده و برای به تصویر کشیدن زنان به لحاظ احساسی نابسامان در فیلم‌های مستقل و فعالیت در آثار بلاکباستر شهرت دارد. او افتخارات گوناگونی از جمله یک جایزهٔ اسکار، یک جایزهٔ فیلم بفتا، دو جایزهٔ گلدن گلوب و دو جایزهٔ امی دریافت کرده‌است. مور در رشتهٔ تئاتر دانشگاه بوستون به تحصیل پرداخت و حرفه‌اش را با مجموعه‌ای از نقش‌ها در تلویزیون آغاز کرد. او از سال ۱۹۸۵ تا ۱۹۸۸ در مجموعهٔ تلویزیونی آبکی همان‌طور که جهان می‌چرخد حضور داشت و برای این نقش برندهٔ جایزهٔ امی دی‌تایم شد. آغاز فعالیت سینمایی او در فیلم ترسناک داستان‌هایی از تاریکی: فیلم (۱۹۹۰) بود و تا چهار سال بعد نقش‌های کوتاهی در فیلم‌ها، از جمله تریلر دستی که گهواره را تکان می‌دهد (۱۹۹۲) به دست می‌آورد. مور در ابتدا با کمدی-درام برش‌های کوتاه (۱۹۹۳) مورد توجه منتقدان قرار گرفت و نقش‌آفرینی‌هایش در درام‌های وانیا در خیابان چهل و دوم (۱۹۹۴) و ایمن (۱۹۹۵) باعث تداوم این روند شد. بازی در فیلم‌های پرفروش عاشقانهٔ نه ماه (۱۹۹۵) و فیلم اکشن جهان گمشده: پارک ژوراسیک (۱۹۹۷) او را به یکی از بازیگران زن نقش اول هالیوود تبدیل کرد. مور در اواخر دههٔ ۱۹۹۰ و اوایل دههٔ ۲۰۰۰ شهرت قابل توجهی را به‌دست‌آورد و برای نقش‌آفرینی‌هایش در شب‌های عیاشی (۱۹۹۷)، پایان رابطه (۱۹۹۹)، دور از بهشت (۲۰۰۲) و ساعت‌ها (۲۰۰۲) نامزد دریافت جایزهٔ اسکار شد؛ او در فیلم اول نقش یک بازیگر پورنوگرافی دههٔ ۱۹۷۰ و در سه فیلم دیگر نقش زنان خانه‌دار ناراضی در اواسط قرن بیستم را ایفا کرد. او برای بازی در فیلم‌های لبوفسکی بزرگ (۱۹۹۸)، مگنولیا (۱۹۹۹)، هانیبال (۲۰۰۱)، فرزندان انسان (۲۰۰۶)، یک مرد مجرد (۲۰۰۹)، بچه‌ها حالشان خوب است (۲۰۱۰) و دیوانه‌وار، احمقانه، عشق (۲۰۱۱) موفقیت‌هایی کسب کرد. مور برای به تصویر کشیدن سارا پیلین در فیلم تلویزیونی تغییر بازی (۲۰۱۲) برندهٔ جایزهٔ امی ساعات پربیننده شد. او در سال ۲۰۱۴ برای بازی در نقش یک بیمار آلزایمری در هنوز آلیس توانست جایزهٔ اسکار بهترین بازیگر زن را کسب کند، و برای نقشه‌های ستاره‌های سینما برندهٔ جایزهٔ بهترین بازیگر زن جشنوارهٔ فیلم کن شد. مجموعهٔ اکشن بازی‌های گرسنگی (۲۰۱۴–۲۰۱۵) و فیلم جاسوسی کینگزمن: محفل طلایی (۲۰۱۷) از پرفروش‌ترین فیلم‌هایش هستند. مور علاوه بر بازیگری، مجموعه‌ای از کتاب‌های کودکانه دربارهٔ شخصیتی به نام «توت‌فرنگی کک‌مک» نوشته‌است. مجلهٔ تایم در سال ۲۰۱۵ از او به‌عنوان یکی از ۱۰۰ شخص تأثیرگذار در جهان یاد کرد و در سال ۲۰۲۰، نام او در فهرست نیویورک تایمز از ۲۵ بازیگر بزرگ قرن بیست و یکم قرار گرفت. او با کارگردان بارت فرویندلیش ازدواج کرده و از او صاحب دو فرزند شده‌است.