ویلیام جیمز دفو (انگلیسی: William James Dafoe؛ زادهٔ ۲۲ ژوئیهٔ ۱۹۵۵) بازیگر آمریکایی است. او جوایز مختلفی از قبیل جام ولپی بهترین بازیگر مرد را کسب کرده و همچنین نامزد دریافت چهار جایزهٔ اسکار، سه جایزهٔ گلدن گلوب و یک جایزهٔ فیلم بفتا بوده‌است. دفو یکی از اعضای اولیهٔ کمپانی تئاتر تجربی د وستر گروپ بود و فعالیت سینمایی خود را در وسترن دروازهٔ بهشت آغاز کرد اما نقش او در این فیلم حذف شد. دفو نقش اصلی فیلم موتورسواری بی‌عشق (۱۹۸۲) را بر عهده داشت و سپس نقش اصلی آنتاگونیست فیلم‌های خیابان‌های آتشین (۱۹۸۴) و زیستن و مردن در لس آنجلس (۱۹۸۵) را ایفا کرد. او برای بازی در فیلم جوخه (۱۹۸۶) نامزد دریافت جایزهٔ اسکار شد. در سال ۱۹۸۸، دفو در میسیسیپی می‌سوزد ایفای نقش کرد و همچنین نقش عیسی را در فیلم آخرین وسوسه مسیح به تصویر کشید؛ این دو فیلم در آن زمان جنجالی بودند. او برای به تصویر کشیدن ماکس شرک در فیلم ترسناک سایه خون‌آشام (۲۰۰۰) بار دیگر نامزد دریافت جایزهٔ اسکار شد. دفو نقش نورمن آزبورن / گرین گابلین را در فیلم ابرقهرمانی مرد عنکبوتی (۲۰۰۲) و دنباله‌هایش مرد عنکبوتی ۲ (۲۰۰۴) و مرد عنکبوتی ۳ (۲۰۰۷) ایفا کرد. او این نقش را در مرد عنکبوتی: راهی به خانه نیست (۲۰۲۱) بازآفرینی کرد و به‌دلیل طولانی‌ترین حضور یک ابرشرور لایواکشن مارول نامش در رکوردهای جهانی گینس ثبت شد. او در فیلم‌های روزی روزگاری در مکزیک (۲۰۰۳)، تریپل اکس: دولت متحد (۲۰۰۵) و تعطیلات مستر بین (۲۰۰۷) نقش افراد شرور را ایفا کرد. دفو برای نقش‌آفرینی در فیلم‌های پروژه فلوریدا (۲۰۱۷) و بر دروازه ابدیت (۲۰۱۸) بار دیگر نامزد دریافت جایزهٔ اسکار شد.